Nove aniños, non esquezo nin un anaquiño.
Son millóns de días de alegría, de xogos, de diversón, e os mellores recordos inesquecibles.
Son as amizades que fixemos e os esforzos dos nosos profesores, que sempre estiveron connosco e fixeron de nós unha memoria chea de recordos e moitísimas aprendizaxes.
Dende logo, tampouco esqueceremos a Paco, o noso conserxe de toda a vida coas fotocopias e o sorriso na cara; nin conserxes sustitutos, nin paparruchas. O noso é Paco.
E eses recordos, ninguén nolos sacará da cabeza.
PATRICIA M.
---------------------------------------------------------
Sen máis rodeos. Eu só digo unha palabra:
GRACIAS
LAURA B.
--------------------------------------------------
2 comentarios:
Patricia, para nós foi todo un pracer tervos de alumnos/as. Xa sabedes onde tedes a vosa casa. Queremos saber de vós e dos vosos progresos. Un biquiño.
Ana
Vós sodes os/as que conseguides que os/as profes nos manteñamos xoves de espíritu.
Como di Ana, aínda nos veremos para compartir os vosos progresos.
Publicar un comentario